EYLÜL TUTAN AĞAÇMIŞIZ

 EYLÜL TUTAN AĞAÇMIŞIZ

Bozkırda ağaçlığa çevirdiğimiz bir yermiş.

O yerde,

Rüzgarlar sağan bir yamaçmışız,

Bir ağaçlık özlemidir yokluğun.

Bahur günlerine serinlikmiş oralar.

Orada ağaçımızmış. 

O ağacın gölgesinde durmuşuz kaç yaz 

Şimdi uzaklarda ağacımız, akşama kadar eylül tutuyormuş.

Yüzeysel güneşlerle serindir toprağı.

Sarı kumaşlardan sonbahar yüzü.

Sen sarı kumaşlardan sonbahar giyerdin.

Kararırken güdel,

Anılarımız yığılırdı, tütün içinde o hayatlara,

Kerpiç duvarlara.

Yaprak döküyorum,

Yalnızlığımdır,

Anılar da sararmış.

Artık eylül tutan o ağaçmışım.

Anılara dalmışım.

Eserken o yamaçta rüzgarlar,

Bazen aynı yerde solup solup yeniden açan sarı çiğdemlermiş anılar.

Eskişehir, 27 Eylül 2021, Seyfettin Ceylan

EYLÜL-4-

İĞDELER KIZARINCA

Varsa okulu,

Bir köyün kıyısında iğdelerin içinde kalmıştır.

İki hafta sonra bir cep iğde zenginliği,

Beslenme saati,

Paylaşma saati cebinde çocukların.

İki hafta sonra okul açılmış,

Çocuklar okula iğde toplamaya gitmiş.