SON TEBESSÜM-CENGİZ ADIBELLİ

SON TEBESSÜM

-Bu Ocak ayında oraya, üzerine kızgın tereyağı dökülen iskender yemeye gidelim derdirten ve Kemerli Kalemdan Köprüsü hala ayakta mıdır?... -

Biraz kırsal deneyimli, hatta sahil bile görmüş, çok kentli genç bir öğretmenin zor coğrafyaların kapladığı Beşbulak köyünde bir öğretim yılı boyunca ay ay gelişen olaylar ve edindiği hayat tecrübeleri, pasaj pasaj Halil Cibran tadında okuyucuya veriyor. 

Zülfü Amca, müthiş bir kahraman, Son Tebessüm, Zülfü Amca ve Genç Öğretmen portresiyle, hem fiziksel hem de ruhsal portresiyle öykü tadını ve hacmini aşıp bir solukta okunan bir Anadolu romanı oluyor.

Yüreğinin Götürdüğü Yere Git, Beşinci Dağ, Ermişin Bahçesinden gibi bir solukta okunan bir kitap...

Anı-

Otobiyografik izler taşıyan eser, Soma, Bademli sahilleri, yeşillikler içinde Kaz Dağına bakan -adı verilmese de- Burhaniye ile tam somutlaşıyor. 

Rüyalarla ve elektriklerin geleceği umuduyla o zor coğrafya soluklanıyor.

Kitapta bir de Dicle metaforu var...

Sürrealist izler, realizmin ta kendisinin yanında silik de olsa okuyucuyu duygular ve düşünceler yığınlarına sokup sokup çıkartıyor, bunlar insanı hem güneşletiyor hem üşütüyor ve hayatın nasıl biriktirildiğini, sanatsal söz dizimini de içselleştirmiş edebi kurgunun nasıl beslendiğini ele veriyor. 

Eğitim değeri de yüksek bu edebiyat yapıtında, öğretmen, öğrenen öğretmenlikle sıkmadan, karıştırmadan dersini verip zor coğrafyaların maceralı hayatına havale ediyor okuyucuyu...

Son tebessümüm güzel bir dili var. Betimlemeler öz ve güçlü, konuşmalar portrelerle örtüşüyor. "...yıldızlar arasında asılı salıncakta salınırcasına"  şiirsel söyleyişler, tümceler nefis. 

Son Tebessüm'ün içeriğine girmek istemiyorum, sayfalarca söylenecek güzel şeyler var, çok değerler var, bu da okuyunca anlaşılıyor.

Bir klasik olur.

Doğuda geçen en iyi öğretmen filmi senaryosu olur, çalıştığı köye dokunan bu Genç Öğretmen'le Son Tebessüm.

Türk Edebiyatına böyle bir eser kazandırdığın için teşekkürler Cengiz Adıbelli.

Gerçekten, Son Tebessüm.

Eskişehir, 05 Kasım 2019, Seyfettin Ceylan